Tanja Schilthuizen en haar dochter Lois de Wit zijn echte ambassadeurs van House of Hospitality. De reden? Het maatwerk dat het team van House of Hospitality leverde, waardoor Lois – ondanks de uitdagingen van haar ziekte – de opleiding Hotelmanagement on the job succesvol afrondde. Ze kreeg in september haar diploma. Lees het mooie verhaal van Tanja en Lois.
Lois de Wit leeft met het chronisch vermoeidheidssyndroom (CVS). Dat is een medische aandoening, die wat weg heeft van de ziekte van Pfeiffer, met dit verschil dat – de naam zegt het al – CVS chronisch is en Pfeiffer vaak met enkele weken weer over is. ‘Mensen met CVS hebben veel minder energie dan mensen die dit niet hebben’, vertellen moeder en dochter. ‘Op de middelbare school had ik maar 5% energie van wat normaal is, inmiddels is het door behandeling, supplementen en leefstijl 70%’, vertelt Lois.
Aangepast rooster?
Maar ze willen het niet te lang over de ziekte hebben, maar vooral over het moment dat Lois van de havo door wilde naar een vervolgopleiding. ‘Ik wilde naar de hotelschool’, zegt ze. ‘Hospitality is mij met de paplepel ingegoten. Mijn vader is General Manager, mijn moeder werkt ook al haar hele carrière in de hospitality-branche. Maar de hotelschool is een intensieve opleiding. Ik kon die belasting niet aan.’ Toen kwam House of Hospitality op hun pad. Tanja vertelt: ‘Ik dacht: dat is learning on the job. Laten we gaan praten of het mogelijk is om dat in minder dan vijf dagen per week te doen, met een aangepast rooster.’ Bijkomend voordeel: Tanja kende Bernie Thomas, onze programmaleider hybride leren. ‘Dat is zo mooi aan dit verhaal. Het is de circle of life. Ik werkte in restaurant de Kersentuin in Amsterdam toen Bernie daar kwam werken in de bediening. Ze is er uiteindelijk als restaurantmanager weggegaan. Ik heb haar zakelijk volwassen zien worden. Nu hebben Bernie en het team ons geholpen om Lois een volgende stap te laten maken.’
Fijne begeleiding, flexibele deadlines
‘Ik heb veel toelatingsgesprekken gehad’, vertelt Lois. ‘We hebben gekeken welke leeromgeving het beste bij mij paste. Wat er mogelijk was. Iedereen was zo behulpzaam.’ Ze kwamen uit bij DoubleTree by Hilton. ‘Het geluk was dat ik begon in het coronajaar. Dus ik hoefde niet vaak naar het hotel en kon veel online doen. Maar ook daarna was er hele fijne begeleiding. Er werd op een proactieve manier gecommuniceerd met de andere teamleden en andere studenten, zodat ik niet zelf steeds mijn verhaal hoefde te doen. Iedereen wist dat mijn aanwezigheid minder was dan bij andere studenten. Bijvoorbeeld tijdens de get togethers. Ik hoefde soms ook maar drie uur naar het hotel in plaats van acht uur. Deadlines waren flexibel, net als de roosters. Er werd zelfs een module omgegooid. Ik kon mijn module leidinggevende doen in een kleiner hotel, waar mijn vader GM is. Ik kon met hem meerijden en soms in het hotel blijven slapen. Dat scheelde enorm veel energie.’
Gericht op de leerling
‘Het was heel fijn om te merken dat er altijd gezocht werd naar een passend alternatief’, vindt Tanja. ‘Het hele concept van House of Hospitality is meer gericht op de leerling en het individuele competentieniveau, op weg naar het eindexamen. Dat is anders dan in het regulier onderwijs. Daar is het leersysteem leidend.’
Leermeester
Lois is nu afgestudeerd. Ze heeft uiteindelijk maar vier maanden langer over haar studie gedaan dan de gebruikelijke drie jaar. Ze werkt nu drie dagen in de week in een restaurant en heeft inmiddels ook haar leermeestercertificaat gehaald. ‘Als je tegenslag ervaart, moet je maar denken: de zon gaat altijd weer schijnen. Maar ik dank veel aan de docenten en begeleiders van House of Hospitality.’
Wederkerigheid
Tanja heeft nog een mooie afsluiter. ‘We moeten in de hospitality veel beter ons best doen met het onboarden van studenten en nieuwe medewerkers. Om ze te behouden voor de sector. Ik zeg altijd: binnen beginnen om buiten te winnen. Dan krijg je wederkerigheid.’